Suwalski Park Krajobrazowy – perełka ulokowana na niecałych 63 km 2. Na tej małej powierzchni można znaleźć atrakcje: przyrodnicze, krajoznawcze i historyczne, a  wszystko otulone pięknem przyrody, która nie jest jeszcze zadeptana ludzką nogą.

Las - to zielone płuca Ziemi. Jedno duże drzewo dostarcza tlenu dla dwóch osób, a 1 ha lasu absorbuje w ciągu godziny dwutlenek węgla wydalany przez 200 ludzi. Bez niego nie przetrwamy. Idąc za mądrością Indian Północnoamerykańskich: jeżeli wytniemy już ostatnie drzewo i zabijemy ostatnie zwierze, to pieniędzmi się nie nakarmimy. Weźmy to sobie do serca, zwłaszcza, gdy gdy niektórzy niszczenie środowiska naturalnego traktują jako dobry „pomysł na biznes“. Nie prawdą jest, że nic nie da się z tym zrobić. Zmiana świadomości, świadomości większości ma dużą moc. Stworzy nowe wartości i obyczaje, które będą negować wykorzystywanie wielu dla dobra jednostki, bo za chciwość i głupotę kilku osób zapłacimy my wszyscy. Las to bijące serce Ziemi, serca nas samych.

Suwalszczyzna - kraina morenowych wzgórz, gęstych lasów, czystych jezior, kultury jaćwieskiej i ciasta z kilkudziesięciu jajek. Drogi bez asfaltu, łąki po horyzont, bociany, żurawie, bobry, przejrzysta woda w jeziorach i rzekach, czyste powietrze. Zieleń, cisza i przestrzeń warte poznania. 

Zapraszam na cykl felietonów poświęcony temu ciekawemu regionowi Polski.

Delfiny – to tajemnica. Nie są rybami, choć wyglądają jak ryby. Nie są ludźmi, choć myślą i czują jak ludzie. Kim, czym są?

Spróbujmy to odkryć, a także jak ważną rolę spełniają dla środowiska i nas samych…